Το τραγούδι των πάντων

Αυτό το μικρό τραγούδι με ρίζες από τη Μικρασία συναντιέται σε τόσες παραλλαγές, σε τόσες γλώσσες, από την Ιαπωνία ως την Αμερική. Κάθε παράδοση το έχει προσαρμόσει στα μέτρα της, το έχει διασκευάσει σε πάμπολλες εκδόσεις, το έχει κάνει κτήμα της. Μέχρι ταινία, “Katibim“, ντοκιμαντέρ, “Whose is this song?” έχουν γυριστεί για χάρη του, μαζί και μελέτη εθνικής ταυτότητας Εμείς το ξέρουμε ως “Από ξένο τόπο”, “Εσκουτάρι”, “Έχασα μαντήλι” με ερμηνείες όπως της Κυρίας Κούλας, Ρόζας Εσκενάζυ, Μαρίζας Κωχ, Βιργινίας Μαγγίδου, Καίτης Γκρέη, Γλυκερίας. Το ερωτεύτηκα αμέσως όταν το άκουσα εδώ από τους φίλους ερασιτέχνες μουσικούς. Δεν αντιστάθηκα φυσικά στον πειρασμό να γράψω τη δική μου έκδοση!!!

Από ξένο τόπο

Από ξένο τόπο κι απ’ αλαργινό
Ήρθ’ ένα κορίτσι δώδεκα χρονώ

Ούτε έξω βγαίνει, ούτε στο στενό
Αχ στο παραθύρι λίγο να τη δω

Έχει μαύρα μάτια, κάστανα μαλλιά
Και στο μάγουλό της μια μικρή ελιά

Δε μου τη δανείζεις δε μου την πουλάς
Την ελίτσα που `χεις και με τυραννάς

Δε σου τη δανείζω δεν σου την πουλώ
Μόνο τη χαρίζω όταν αγαπώ

Εσκουτάρι

Απ’ την Πόλη ήρθα διπλανό χωριό
Μέσα στο Σκούταρι κάποιον αγαπώ

Ήτανε λεβέντης και γραμματικός
Μύριες Τουρκοπούλες ένας για γαμπρός

Ήταν παλικάρι και γραμματικός
Μύριες Τουρκοπούλες ένας για γαμπρός

Κάποτε τον είδα βράδυ σε χορό
Μου ‘δωσε λουκούμι και φιλί κρυφό

Έχασα μαντήλι

Από την Αθήνα ως τον Περαιά
Έχασα μαντήλι μ’ εκατό φλουριά

Μου ‘παν πως το βρήκε μια νοικοκυρά
Έμορφη κυρία κόρη του παπά

Μου ‘παν πως το βρήκε μια νοικοκυρά
Έμορφη κυρία Αθηναΐισσα

Δώσ’ μου το μαντήλι κράτα τα φλουριά
Είναι μιας αγάπης λεπτοβελονία

Απ’ τη Σαλονίκη

Απ’ τη Σαλονίκη κίνησα να βγω
Πέρασαν τα χρόνια έμεινα εγώ

Είδα κάτι μάτια αμυγδαλωτά
Πως να σβήσω τώρα άσβεστη φωτιά

Δούλευα λιμάνι νύχτα γερανό
Πλοίο η καρδία μου πλέει αδειανό

Αν ποτέ τη βρείτε δώστε της αυτό
Βέρα δαχτυλίδι που ‘χα φυλαχτό

Κι αν ποτέ ξεχάσεις κείνο τον σκοπό
Παίξε το τραγούδι δίχως σ’ αγαπώ

ΥΓ: Τα σκίζω και τα λαϊκά.

Α.Δ.