Ο σκεπτόμενος ιππότης και το μήλο της Έριδος

Κάποτε οι θεοί αποφάσισαν να δοκιμάσουν τον σκοτεινό ιππότη, καθότι ήσαν θεοί κι αυτός ιππότης. Η πρόκληση ενείχε ένα νέο χρυσό μήλο, το οποίο η Έρις είχε αφήσει πάλι με την υποσημείωση να δοθεί στην καλύτερη θεά. Χρόνια και αιώνες είχαν περάσει από τον Τρωικό πόλεμο και οι παλιοί ήρωες συνταξιοδοτήθηκαν. Ποτέ άλλωστε δεν είναι αρκετός ένας μόνο πόλεμος, χρειάζονταν λοιπόν μια αφορμή για τον επόμενο.

Σαφώς, κάθε θεά θεωρούσε τον εαυτό της καλύτερο και κανένας δεν τολμούσε να πάρει την κρίσιμη απόφαση καλλιστείων. Αυτή τη φορά υπήρχαν μάλιστα περισσότερες θεές στο τραπέζι και όλες υπόσχονταν εξέχοντα δώρα: σοφία, ομορφιά, δύναμη, πλούτο, φήμη, λιγότερο άγχος. Ο σκοτεινός ιππότης, εν γένει αναποφάσιστος, δε μπορούσε να επιλέξει. Δεν άργησε όμως να καταλάβει ότι οι πολλές επιλογές μπορεί να μην είναι πάντα το πιο επιθυμητό. Δεν άργησε να καταλάβει την παγίδα που είχε πολύ  έντεχνα στηθεί στο απατηλό φάσμα των ανέλπιστων επιλογών του. Είχε ακούσει για κατορθώματα του προηγούμενου κριτή.

Ο σκοτεινός ιππότης αγωνιζόταν να δώσει λύση στο πρόβλημα τηρώντας τη συμφωνία: έπρεπε να δώσει το μήλο που κρατούσε, δε μπορούσε να το μοιράσει ούτε μπορούσε να το καταστρέψει. Σκεφτόταν τι ήταν εκείνο που πραγματικά ήθελε να αποκτήσει, τι του έλειπε περισσότερο. Ίσως αυτός να ήταν ο καλύτερος δείκτης. Τουλάχιστον, η διαρκώς παλλόμενη αρένα των θεών και των ανθρώπων θα έλεγε ότι έπραξε σεβόμενος τη συνείδηση του. Ωστόσο, οι θεές δεν πρόκειται ποτέ να δεχόντουσαν τίποτα λιγότερο από μήλο και η βίαιη σύρραξη φαινόταν αναπόφευκτη. Τα στοιχήματα δε για το τελικό πόρισμα έδιναν και έπαιρναν.

Τότε, καθώς περπατούσε στον κήπο του και σκεφτόταν κοιτώντας τα δέντρα γύρω, του ήρθε η ιδέα. Ζήτησε από τους θεούς μια μικρή παράταση μερικών ετών διατεινόμενος ότι μια τόσο καθοριστική επιλογή δεν ήταν συνετό να γίνει στο άψε σβήσε. Τι είναι μερικά χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Σίγουροι για την επικείμενη αποτυχία, του έδωσαν 4 καλοκαίρια χωρίς να παραλείψουν να ειρωνευτούν την εν γέννει αναποφασιστικότητα του ιππότη. Ο ιππότης τους ευχαρίστησε και κλείστηκε για μια ακόμη φορά στο κάστρο του. Ήξερε ότι είχε βρει την άκρη. Ήξερε ότι ο χρόνος κυλούσε τώρα με το μέρος του.

Αφού τελείωσε η διορία, ήρθε η ώρα των μεγάλων αποκαλύψεων. Μαζεύτηκαν όλες οι αυτάρεσκες θεές και επανέλαβαν τις προσφορές τους. Για να εντείνει την αγωνία του θεάματος ο ιππότης παρακάλεσε για μια τελευταία χάρη: να δώσει σε κάθε θεά ένα κουτί, το οποίο θα ή περιείχε το πολυπόθητο μήλο ή απλά θα είχε το ίδιο βάρος ώστε να είναι δίκαιο τη στιγμή του ταυτόχρονου ανοίγματος. Έτσι κάπως γεννήθηκε η μυστική ψηφοφορία.

Προς μέγιστη έκπληξη όλων των παρευρισκομένων θεών τε και ανθρώπων, εντούτοις κάθε κουτί περιείχε το ίδιο χρυσό μήλο! Πως είναι δυνατόν; Στην έξοδο του, ο ιππότης πλησίασε την Έριδα και της επέστρεψε το δικό της μήλο, λέγοντας “Πλέον έχω κι εγώ τη μηλιά με τα χρυσά μήλα”. Έπειτα έμεινε γνωστός ως σκεπτόμενος ιππότης.

Α.Δ.