Ο σκεπτόμενος ιππότης και τα γενέθλια της Περσεφόνης

Η Περσεφόνη είχε γενέθλια και η Γη ήταν ανθισμένη. Όλα τα λουλούδια ανταγωνίζονταν με δικά τους χρώματα και τα αρώματα. Τα πουλιά πετούσαν χαρούμενα και κελαηδούσαν ασταμάτητα. Είναι γεγονός, το καλοκαίρι και ειδικά η ημέρα γενεθλίων της Περσεφόνης έκανε τη φύση πιο λαμπερή και τους ανθρώπους πιο φιλικούς. Κάπως όλοι ξεχνούσαν την ταλαιπώρια του χειμώνα, το βαρύ κρύο, τα μαυρισμένα σύννεφα που έκρυβαν τον ήλιο. Αλλά και η νύχτα του καλοκαιριού, με τη δροσιά της φρόντιζε να κρατά συντροφιά στις καρδίες των ανθρώπων και των ζώων. Τι κρίμα που το καλοκαίρι δε κρατάει περισσότερο! Τι κρίμα που η Περσεφόνη πρέπει να φύγει πάλι αργότερα! Ορισμένοι λένε πως για να εκτιμήσεις το μόνιμο πρέπει να ζήσεις το προσωρινό.

Ο σκεπτόμενος ιππότης ήταν παιδί του καλοκαιριού, της θερινής νυκτός για την ακρίβεια. Ήταν κι αυτός προσκεκλημένος στο πάρτυ της Περσεφόνης, όπου θεοί κι ήρωες είχαν την τιμητική τους. Η Περσεφόνη ήταν όντως πολύ όμορφη, με ζωγραφιστά μάτια και μακριά μαλλιά. Όμως δεν παρέλειπε να μιλά γλυκά στα όνειρα, να είναι στοργική, να νοιάζεται για όλα τα πλάσματα της Γης, να φροντίζει τα πιο ανίσχυρα και να περιθάλπει τα πιο κακόμοιρα, να μην δέχεται την αδικία του χειμώνα κι ας φοβόταν ίσως την όψη του. Να είναι η πρώτη ανθρώπινη θεά. Δεν άρεσε ωστόσο ούτε σε αυτή ο χειμώνας, παρ’ όλη τη συμφωνία που είχε κάνει μαζί του. Δεν ήταν ελεύθερη αλλά δε μπορούσε να ξεφύγει γιατί, όπως όλοι οι τίμιοι άνθρωποι, δεσμευόταν από την τιμιότητα της.

Το πάρτυ μετασχηματιζόταν σε μεγάλη γιορτή. Εκεί μπορούσε κανείς να δει τους θεούς να μεθούν, τους ήρωες να τραγουδούν και τους ανθρώπους να γελούν. Λόγω της ημέρας οι πόλεμοι είχαν σταματήσει και καμία ζωή δεν έπρεπε -τουλάχιστον σήμερα- να υποφέρει. Για να ευχαριστήσουν οι παρευρισκόμενοι την γενναιοδωρία της Περσεφόνης, την κόρη της Γης, αισθάνθηκαν ότι έπρεπε κι ίδιοι να κάνουν κάποιο δώρο.  Με τις μαγικές ιδιότητες τους οι θεοί βάλθηκαν να εντυπωσιάσουν με ένα σωρό θαύματα. Ο Ερμής έδωσε λόγο στα ζώα. Ο Ποσειδώνας έκανε τα ψάρια να πετούν. Ο Ζευς έπλεξε ουράνια τόξο με το αρχικό του ονόματός της Π. Ο Ηρακλής διοργάνωσε ολυμπιακούς αγώνες. Ο Διόνυσος διοργάνωσε θεατρικούς αγώνες. Ο Οδυσσέας διοργάνωσε αγώνες καινοτομίας. Όλοι με τη σειρά τους προσέφεραν στην Περσεφόνη ένα δώρο τυλίγοντάς το με αγάπη.

Τελευταίος έμεινε ο σκεπτόμενος ιππότης. Σκεφτόταν τι δώρο θα μπορούσε να κάνει στην όμορφη και φιλεύσπλαχνη Περσεφόνη; Τι της έλειπε και πώς μπορούσε να το παρέχει; Σίγουρα μπροστά στα δώρα των θεών θα φαινόταν λιγότερο εντυπωσιακό, στα δώρα των ηρώων λιγότερο θαρραλέο, στα δώρα των ανθρώπων, λιγότερο ανθρώπινο. Παρόλα τούτα, ο σκεπτόμενος ιππότης βρήκε την ιδέα και γρήγορα την εφάρμοσε. Έδωσε στην Περσεφόνη ένα απλό, μπορντώ, αεροστεγές, κυλινδρικό κιβώτιο. Με περιέργεια η κόρη της Γης άνοιξε το δώρο και αμέσως μια ανυπόφορη, αηδιαστική, βδελυρή μυρωδιά έζωσε το χώρο. Χαλασμένα ψάρια, ληγμένα τυριά, σάπια κρέατα, πίσσα κοπρία και ότι άλλο βρομερό βάζει ο νους βρισκόταν εκεί μέσα. Ναυτία κατέκλυσε γρήγορα την Περσεφόνη και εμετός της ήρθε αναπόφευκτα.

Χωρίς καθυστέρηση διώξαν τον σκεπτόμενο ιππότη από τη γιορτή για το κακόγουστο αστείο του. Είχε καταφέρει να διαλύσει την ωραία ατμόσφαιρα για μια στιγμή. Η Περσεφόνη ευτυχώς συνήλθε έπειτα. Σιγά σιγά στο πάρτυ επανήλθε το κέφι, οι χοροί ξεκίνησαν πάλι, το άρωμα των λουλουδιών σκέπασε τη μπόχα. Το επεισόδιο ναυτίας πέρασε στα ψιλά γράμματα και σχεδόν ξεχάστηκε από τα πρακτικά. Ο σκεπτόμενος ιππότης όμως στεναχωρήθηκε που προκάλεσε δυσφορία στην Περσεφόνη και απολογήθηκε μετά για την συμπεριφορά του. Είπε ότι ήταν μια παροδική κρίση, μια κακή επιρροή, μια άχαρη πράξη. Η Περσεφόνη τον αγκάλιασε κι η αγκαλιά αυτή γέμισε το καλοκαίρι. Κρατούσε πλέον ασυνήθιστα πολύ το καλοκαίρι.

Έτσι όπως καθάριζαν εκείνον τον φοβερό εμετό διαφάνηκε ένα σπυρί από ρόδι…

Α.Δ.