Category Archives: Η απολογία μου

Κεφάλαιο 3ο Βαθύς θυμός στων μαθητών τα δάκρυα Την αδικία μη δυνάμενοι άλλο να αντέξουν Εκδίκαση, εκδίκαση εκ νέου Ηλιαία Μονάχα οι αποφάσεις της ποτέ τους δεν αλλάζουν Δεν είχα γευτεί ούτε σταγόνα τσάι. Ο διάλογός με είχε απορροφήσει σε τέτοιο βαθμό που είχα απολέσει … Continue reading →

Κεφάλαιο 2ο Όμως εκείνος αγέρωχα κρατούσε το ποτήρι Μήτε φίλος μήτε συγγενής μπορούσε να τον πείσει Θλιμμένο πέταγμα πουλιών στη δύση Αγάπα την Πόλη σου ακόμη κι αν αυτή θα σκοτώσει είπε Δε μπορούσα να συγκεντρωθώ κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης … Continue reading →

Προχώρησα μαζί με την κοπέλα, την οποία θεωρούσα πλέον παρόμοια ηλικία με εμένα, στο διπλανό γραφείο για να δώσω τα στοιχεία μου. Καθώς εκείνη έγραφε με ένταση πάνω στην κάρτα, το βλέμμα μου που πέρασε φευγαλέα από το άνοιγμα που … Continue reading →

Δεν είχαν στεγνώσει τα ρούχα μας εντελώς,  δεν έσταζαν σα να είχαμε τρέξει μαραθώνιο τουλάχιστον. Επεξεργαζόμουν τις ανατρεπτικές θέσεις που είχε μόλις διατυπώσει ο γέρος καθώς κοιτούσα το εσωτερικό της βιβλιοθήκης στην οποία μόλις είχαμε μπει. Είχα βαδίσει αμέτρητες φορές απ’ έξω … Continue reading →

Κατευθυνόμασταν προς την τσιμεντένια Παραλία στην οποία τώρα μόνο βρίσκονταν ένας ξεχασμένος ψαράς. Με είχε ξαφνιάσει ως τώρα αρκετά αυτός ο περίεργος άνθρωπος οπότε έπρεπε να είμαι προσεχτικός με τις λέξεις μου.’Επρεπε να χρησιμοποιήσω έξυπνα την πληροφορία για το βιβλίο που … Continue reading →

Κατεβήκαμε μαζί από το λεωφορείο στην επόμενη στάση. Ευτυχώς, είχε σταματήσει η βροχή γιατί είχα ξεχάσει όπως πάντα την ομπρέλα μου. Δεν είχα πολύ δουλειά στο Πανεπιστήμιο οπότε αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία σε αυτή την υπόθεση. Μάλιστα, σκέφτηκα να … Continue reading →

Κεφάλαιο 1ο Χρυσή πάνω στ’ αρχαία βράχια η χλόη στέκει Την πικρή απόφαση μη σαλεύοντας περιμένει Σήμερα δικάζουν οι Αθηναίοι το Σωκράτη Σοφία εκεί όπου γεννήθηκες γοργά ελησμονήθης Ήταν μια βροχερή μέρα τέλος Αυγούστου και για αυτό είχα πάρει λεωφορείο. Κουράστηκα να … Continue reading →